İnstagram'da bir paylaşım gördüm.
Adam paylaşımda şöyle diyor:
“Çorum'da peygamber olduğunu iddia eden iki kişiyi gözaltına almışlar Ondan sonra diyorlar ki; ‘Türklerden neden peygamber çıkmıyor?’. Lan imkanı vermiyor vermiyorsunuz ki çıksın!”
Tabi, bu paylaşımı yapan ironi yapmıştır.
Bunu da esprili bir şekilde ifade etmeye çalışmıştır.
Peygamberlerin nasıl ve kimin kararıyla gönderildiğini herkes gibi o da biliyordur.
Ancak, bu ironinin ifade ettiği anlam çok doğru.
Bizde övgü ve sövgü, destek ve köstek hep abartılı oluyor.
Bir şahıs küçük bir başarı göstersin, bazıları onu hemen göklere çıkarır.
Bir süre sonra da ilk sendelemesinde hemen gömerler.
Yeni bir fikir ortaya atanlar "Başımıza icat çıkarma." diye engellenir.
Biri başarılı olmak için çok çalışsın hemen yakınındakiler "Amaaaan... Çalışacan da ne olacan? Başın göğe mi erecek? Ölümlü dünya... Boşveeerrrrr.." veya "Yahu senin bu yapmaya çalıştığını buralarda hiç kimse yapamadı. Sen mi yapacan? Boşver. Kendini yok yere yorma." filan derler.
Kendi maçaları çalışmaya sıkmıyordur.
Veya kendi kafaları sizin kadar basmıyordur.
Sizin ilerlemenizi istemezler.
Siz de onlar gibi olun isterler.
Bunu sizin için değil, kendileri için isterler.
Eğer bunları umursamaz ve yoluna devam edip başarılı olursan da bunu çok az kişi takdir eder.
Diğerleri ya çamur atar.
Ya başarınızı küçük görmeye ve göstermeye çalışır.
Bu sebeple bizde başarılı olmak çok zordur.
Sadece çalıştığınız konunun zorlukları ile mücadele etmeniz gerekmez aynı zamanda çevrenizde sizi engellemeye ve vazgeçirmeye çalışan kişilerle de mücadele etmeniz gerekir. Üstelik bunu, başardıktan sonra da devam ettirmeniz gerekir.
Aslında bunu aşmanın kolay bir yolu var.
Kimsenin ne dediğini iplemeyin.
Bildiğiniz yolda devam edin.
Kimse ile kavga filan etmeyin.
Gülüp geçin sadece.
Neticede it ürür kervan yürür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder