Eski defterleri karıştırırken (mecazi anlamda değil, gerçekten eskiden kalan ve kumpas sürecinde geceleri ev baskınları yapan FETÖ savcı ve polislerine malzeme vermemek için ne var ne yok yakarken her nasıl olduysa bulup imha edemediğim) 1999-2000 yıllarında kaydettiğim bir not ilgimi çekti.
''Biraz dinleyebilir misiniz?'' başlıklı bir önceki yazımda kimsenin kimseyi dinlemediğini yazmıştım.
Bu not ise kimseyi değiştirmeye çalışmamak gerektiği ile ilgili.
Çok beğendiğim için burada paylaşıyorum.
Umarım sizin de hoşunuza gider.
En önemlisi de...
Umarın bir faydası olur.
Benim de bazı resmi törenler ve Londra'ya gelen misafirleri gezdirmek için içine girdiğim, ayrıca hemen hemen her gün önünden geçtiğim Londra/İngiltere'deki Westminster Katedrali'nin bodrumunda bir Hristiyan din adamının mezar taşında şunlar yazılıymış:
''Ben genç ve düşlerim henüz sonsuzken, dünyayı değiştirmek isterdim.
Biraz yaşlanıp aklım başına gelince dünyanın değişmeyeceğini anladım.
Bunun üzerine düşlerimi biraz kısıtlamaya karar verdim.
Böylece ülkeyi değiştirmeye karar verdim.
Ama iyice yaşlanınca anladım ki onun da değişeceği filan yoktu.
Bunun üzerine çevremi ve ailemi değiştirmeye karar verdim.
Fakat gördüm ki onların da değişmesi mümkün değildi.
Ölüm döşeğinde yatarken birden aklım başıma geldi.
Eğer önce kendimi değiştirseydim muhtemelen her şeyi değiştirebilirdim.
Ben değişince ailem ve çevrem de değişebilirdi.
Bundan aldığım cesaret ve güçle, ve tabii ki onların da yardımıyla ülkeyi değiştirebilirdim.
Eğer ülkeyi değiştirebilseydim, kim bilir, belki dünyayı da değiştirebilirdim.''
Bu adam gibi ölüm döşeğine düşmeden önce aklımızı başımıza alsak mı acaba?
Yani....
Hiç kimseyi değiştirmeye çalışmadan....
Ve hiç kimseyi değişmeye zorlamadan....
Kendimizi değiştirmeye.....
Daha iyi bir insan olmaya...
Daha hoşgörülü ve makul biri olmaya...
Çalışsak mı?....
Hem başarı ihtimali daha yüksek...
Hem de daha kolay bir yöntem değil mi bu?
Saygılar sunarım.
M.Ç.
14.12.2017.
''Biraz dinleyebilir misiniz?'' başlıklı bir önceki yazımda kimsenin kimseyi dinlemediğini yazmıştım.
Bu not ise kimseyi değiştirmeye çalışmamak gerektiği ile ilgili.
Çok beğendiğim için burada paylaşıyorum.
Umarım sizin de hoşunuza gider.
En önemlisi de...
Umarın bir faydası olur.
Benim de bazı resmi törenler ve Londra'ya gelen misafirleri gezdirmek için içine girdiğim, ayrıca hemen hemen her gün önünden geçtiğim Londra/İngiltere'deki Westminster Katedrali'nin bodrumunda bir Hristiyan din adamının mezar taşında şunlar yazılıymış:
''Ben genç ve düşlerim henüz sonsuzken, dünyayı değiştirmek isterdim.
Biraz yaşlanıp aklım başına gelince dünyanın değişmeyeceğini anladım.
Bunun üzerine düşlerimi biraz kısıtlamaya karar verdim.
Böylece ülkeyi değiştirmeye karar verdim.
Ama iyice yaşlanınca anladım ki onun da değişeceği filan yoktu.
Bunun üzerine çevremi ve ailemi değiştirmeye karar verdim.
Fakat gördüm ki onların da değişmesi mümkün değildi.
Ölüm döşeğinde yatarken birden aklım başıma geldi.
Eğer önce kendimi değiştirseydim muhtemelen her şeyi değiştirebilirdim.
Ben değişince ailem ve çevrem de değişebilirdi.
Bundan aldığım cesaret ve güçle, ve tabii ki onların da yardımıyla ülkeyi değiştirebilirdim.
Eğer ülkeyi değiştirebilseydim, kim bilir, belki dünyayı da değiştirebilirdim.''
Bu adam gibi ölüm döşeğine düşmeden önce aklımızı başımıza alsak mı acaba?
Yani....
Hiç kimseyi değiştirmeye çalışmadan....
Ve hiç kimseyi değişmeye zorlamadan....
Kendimizi değiştirmeye.....
Daha iyi bir insan olmaya...
Daha hoşgörülü ve makul biri olmaya...
Çalışsak mı?....
Hem başarı ihtimali daha yüksek...
Hem de daha kolay bir yöntem değil mi bu?
Saygılar sunarım.
M.Ç.
14.12.2017.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder