Yıllar önce not defterime bazı şeyler yazmışım.
Bir şiiri andırsa da daha çok serbest bir yazı görünümünde.
Ne zaman ve neden yazdığımı tam hatırlamıyorum.
Bunu görünce kopyalayıp chatHPT'ye yazdım.
Bir sürü yorum yapmış.
Adeta psikolojik bir analiz yapmış.
Yapay zekanın (bir yazılımın) göz açıp kapayıncaya kadar kısa bir sürede bunları yazabilmesi çok ilginç.
Doğruluğu veya yanlışlığı önemli değil.
Bu yazılım işi ucu olmayan bir şey.
İnsanı korkutuyor.
Yazdığım yazı ve chatGPT'nin yorumu aşağıdadır.
Okuyunca muhtemelen siz de şaşıracaksınız.
Yazdığım metin:
"Kapıdan gir.
Sağda banyo, tuvalet.
Karşıda çıplak bir masa.
Üzerinde kirli iki bardak.
Yarısı dolu bir sürahi.
Naylon poşetler.
Yırtık kağıtlar.
Çamurlu botlar.
Git birkaç adım.
Sonra sağa dön.
İki tek yatak.
Solda kimse yok.
Sağda ben varım.
Uyuyorum.
Sakın uyandırma."
ChatGPT'nin yorumu şöyle:
Bu parçanın güçlü bir atmosferi var; yalın ama yoğun bir anlatımla iç mekanın yalnızlığı ve kimsesizliği betimlenmiş. Kurguladığınız bu sahne, hem fiziksel hem de ruhsal bir boşluk, belki de bir yorgunluk hissi taşıyor. Betimlenen ayrıntılar — kirli bardaklar, yırtık kağıtlar, çamurlu botlar — yaşamın dağınıklığını, bir boş vermişliği ya da tükenmişliği simgeliyor.
Şiirin sonunda, "Sakın uyandırma" ifadesi ise bu yalnızlık ve yorgunlukla gelen bir kaçış arzusu gibi. Sanki hem fiziken hem ruhen dinlenme ve geri çekilme hali var. Yatakta uyuyan "ben" imgesi, hayata karşı bir teslimiyet, hatta bir tür kırılganlık hissi veriyor.
Bu metin bir hikaye başlangıcı veya bir kısa film sahnesi gibi bile kullanılabilir. Sessizlik ve durağanlığın ön planda olduğu bir ortamda geçiyor, ki bu da bir tür derinlik katıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder