Stratejide esas kuvvet çoğunluğu ile düşmanın hassas ve zayıf tarafına taarruz etmektir.
Taarruz ısrarla ve istikamet değiştirmeden yapılmalıdır.
Düşman sizi bundan vazgeçirmek için bazı aldatma tedbirleri uygulayabilir.
Cazip görünen başka sahte hedefler (yemler) ortaya atabilir.
Bu durumda istikamet değiştirmeden hedefe doğru, yani düşmanın hassas tarafına doğru ilerlemek gerekir.
Yem ile vakit kaybetmemek lazım.
Her yeme atlayan bir kuvvet hem zaman kaybeder hem de sürtünme etkisiyle zayıflar.
Ortada yem varsa düşman zorda demektir.
Hedefe daha büyük bir ısrarla taarruz etmek gerekir.
Duraklamak, takviye beklemek, ikircikli davranmak, nereye saldırılacağı konusunda şüpheye düşmek düşmana zaman ve fırsat kazandırır.
Örneğin Enver Pasa Allahuekber Dağlarından indiğinde Hafız Hakki Paşa'yı beklemek yerine hemen Sarıkamış'a taarruza geçseydi bu gün Sarıkamış Muharebesi cok farklı anlatılırdı.
Kanuni bütün yaz mevsimini düşmanın önemsiz kaleleri ile ve küçük kuvvetleri ile geçirmek yerine doğrudan Viyana'ya taarruz etseydi, belki de ikinci viyana kuşatması ve bozgunu olmayacaktı.
Çünkü Viyana'yı ele geçirebilirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder