Türkiye’nin uzun menzilli hava savunma füzelerini 3,5 milyar dolarla Çin’den alma kararının ardından “Türkiye, ABD’ye sırtını çevirdi” tartışmaları devam ederken, önümüzdeki günlerde ABD’li Sikorsky firmasıyla 3,5 milyar dolarlık bir sözleşme imzalanacakmış. Genel maksat helikopteri programında ABD ve İtalyan üreticileri arasındaki rekabette kazanan ABD olmuş. Anlaşma önümüzdeki 30 gün içinde bütünüyle imzalanacakmış. Yine gazetelerde yayımlanan haberlere göre; imzalanacak sözleşmeyle Türkiye, Sikorsky firması ile ortak olarak 109 adet “genel maksat helikopteri” üretecekmiş.
ABD’li firma ile imzalanacak 3,5 milyar dolarlık helikopter anlaşmasının maliyetinin de Çin’den alınacak füze sistemlerinin maliyetiyle aynı olması dikkat çekiyormuş. Füze sistemi konusunda Çin ile sözleşme masasına oturan Türkiye’ye ABD’den gelen yoğun eleştirilerin ardından sözleşmede imza kararı alınması, savunma çevrelerinde “Türkiye, ABD ile Patriot telafisi yapıyor” yorumlarına neden olmuş.
ASELSAN, helikopterin en kritik elektronik sistemi olan kokpiti tamamen milli imkanlarla üretecekmiş. TAI de helikopterin kritik parçalarının ve gövdesinin üretiminde büyük rol oynayacakmış. Bunun yanında çok sayıda yerli firma da helikopterin üretimi konusunda destek verecekmiş. Yani helikopter Türk ABD ortak üretimi olacak, yerli sanayie de katkı sağlayacakmış.
Bu konunun detayları gelecek günlerde daha da netleşir.
Ben bu konu ile ilgili başka hususlarda fikirlerimi söyleyeceğim.
İtalyan helikopterine hiç binmedim ama bindiğim değişik milletlerin helikopterleri arasında en beğendiğim Skorski helikopteridir. Güçlü, küçük bir silüete sahip, manevra kabiliyeti tüksek, operasyonlarda dağlık alanlarda kaldırma kuvveti iyi ve kullanışlı bir helikopter.
Bu açıdan düşününce iyi bir seçim.
Ama AH-2W Süper Kobra helikopteri de aynı şekilde benzerlerine göre üstün özellikler taşımasına rağmen biz İtalyanlarla üretim yapmayı seçmiştik. Şimdi neden bu ABD helikopteri seçildi.
Eğer iddia edildiği gibi bu karar siyasi maksatlarla verilmişse çok yanlış. Zamanında siyasi maksatlarla Fransızlardan Eryx tanksavar silahları alınmıştı. Sonuç fiyaskoydu. Silahın her yönü problemdi ve değil tank savmak kargaları bile ürkütemeyecek gibiydi.
Karar vericilerin elbette ki olayı her yönüyle ele aldığını ve ona göre karar verdiğine inanıyorum. Ancak bence yine de yanlış bir karar olmuş.
Günümüzde herkes her şeyi parayla ölçtüğü halde daha maliyetli bir arac alınmış.
Alış fiyatlarını bilmiyorum. Kastettiğim idame masrafları. Kara Kuvvetlerinden biliyorum. Son zamanlarda araçlar bir-iki markaya düştü ama önceden onlarca marka ve model vardı. Lojistik görevlerde bulunduğumdan biliyorum. Ne kadar çok değişik model ve marka varsa o kadar çok teknisyen, yedek parça, bakım teçhizatı ve hatta yakıt gerekiyordu. Bu durum ise bakım ve idame masraflarını katlayarak artırıyordu.
Bundan başka ikmal ve yedek parça temini de problem. Örneğin hem benzinli hem de mazotlu araçlarımızın olduğu birlikte her iki yakıt türü için ayrı depolama yeri ve ayrı tankerler gerekiyordu.
Bu konu daha da derinlemesine incelenebilir. Ancak yazılarımı okuyanlar biraz uzun yazdığımı söylediklerinden son bir örnekle konuyu kapatacağım.
Lojistik şube müdürlüğü yaptığım bir birlikte yeni bir yapıya geçiyorduk. Bakım kademelerini, teknisyen sayısını, yedek parça stoğunu vb. hesaplıyorduk. Yani konuya tamamen vakıf idim. Bir gün şahsi sivil arabamı servise götürüp bakım yaptırıyordum. Meraktan yetkililere bakım onarım faaliyetleri ile ilgili sorular sordum. Sonuç hayret vericiydi.
Bir yılda bakım ve onarımını yaptıkları araç sayısı bizim iki katımızdan fazlaydı. Personelleri ise bizim personelin dörtte biri kadar. Yedek parça sistemi tam otomasyona tabiymiş. Yedk parça stokları bizimle karşılaştırılamayacak kadar azmı.
Ben bunun en büyük sebebinin bizdeki araç çeşitliği olduğu sonucuna varmıştım.
Bu sebeple bu seçimi de ihtiyatla karşılıyorum.
Saygılar sunarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder