Sosyal medyada Filistin'e müdahale edelim ve asker gönderelim filan diyenler var.
Bence bu mümkün değil.
Farz edelim askeri yardım yapmaya karar verdik, buna İsrail'den çok Araplar karşı çıkar.
Bizi isteselerdi Haziran 1916'da İngilizlerle birlik olup bölgeden çıkarmazlardı.
Araplar İngiliz'e, Fransız'a, Amerika'ya ve hatta İsrail'e bile razı olur ama bizi istemez.
Yaser Arafat, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi ile kankaydı ve bizim aleyhimizdeydi.
HAMAS lideri, Karabağ ve 1915 iddiaları konusunda Ermenileri destekliyordu.
Doğu Türkistan'da ise Çin asimilasyon/soykırım projesini destekliyordu.
Ama Filistin'in başı sıkışınca nedense en çok biz bağırıp çağırıyoruz.
Bu kadar karşılıksız aşk yeter.
Hem, birine saldıracak gücü olanın kendini savunacak gücü de vardır herhalde.
Saldırırken bize sormadıklarına göre kendilerini yeterince güçlü hissediyor olmalılar.
Bu durumda yapılması gereken şey, Türkiye'nin ali çıkarlarını en önde tutmaktır.
Arap çöllerinde yeterince Mehmetçik kaybettik biz.
Haçlıları durdurduk zamanında, Araplar bu sayede yok olmadı.
1914-18 arasında İngilizlere karşı durduk.
Araplar onlarla bir olup bize saldırmalarına rağmen İslamin kutsal topraklarını son nefesimize kadar savunduk.
Biz peygamberimizin mezarının bulunduğu şehre düşman ayağı değdirmeyiz diye çekirge yiyerek savaşırken bize saldıran düşmanın on saflarında Araplar vardı.
Çünkü din kardeşliği gibi bir dertleri yoktu.
Dertleri bizden ayrılmaktı.
Ayrıldılar da.
Simdi de kendi problemlerini kendileri çözsünler.
Öte yandan daha bir yıl önce birçok Arap devleti Yahudilerle akraba olduklarını söyleyerek bize karşı işbirliği anlaşmaları imzalıyorlardı.
Madem akrabalar, aile kavgasında yabancıların araya girmesi uygun değildir.
Barış çağrısı yapalım diğer devletler gibi.
İtidal tavsiye edelim.
Sivillerin öldürülmesini kınayalım.
Ama kendimizin başlatmadığı bir savaşa müdahil olmayalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder