2009 veya 2010 yılıydı.
Bir gün Ingiltere savunma bakanlığı bazı ulkelerin askeri ataşelerine yemek verdi.
Diger ataselerle verilen adrese gittik.
Tarihi bir binanin duvarlari ve tavani çeşitli işlemelerle süslenmiş yuksek tavanlı cok guzel bir salonuna girdik.
Kimin nerede oturacagina dair her zaman konulan isimlikler masalarda yoktu.
Bir sandalye cekip giriste sag taraftaki buyuk masaya oturdum.
Biraz sonra üç Yunan ataşesi de yanima gelip oturdu.
Hepsi de cok uzgun gorunuyordu.
"Hayrola!Bir sorun mu var?" diye sordugumda Yunanistan'in iflas ettigini ve ulkenin durumunun cok kotu oldugunu soylediler.
Hukumet maaslarinda yuzde 25 kesintiye gitmiş.
Ne yapacagiz diye endiseliydiler.
Ama ayni kesinti başbakan dahil tum devlet gorevlilerinin maasindan yapildigi icin kendi maaslarindan yapilan kesintiye bir itirazlari yoktu.
Sadece acaba gecinebilecek miyiz diye dusunuyorlardi.
Ben sasirmis bir sekilde; "Ya, ben bu durumu pek anlayamadim. Bizde AB'ye girersek zengin olacagimizi anlatanlar hep Yunanistan'in AB'ye girdikten sonra gosterdigi ekonomik gelismeyi ornek veriyordu. Siz nasil battınız?" diye sordum.
"Biz de gelistigimizi saniyorduk ama hepsi bir yalandan ibaretmis." dediler.
Bu sefer de "Ama AB fonlarindan Yunanistan'a para aktariliyormus. Bu da mi yalan?" diye sordum.
"Hayir, o dogru." dediler.
Ama hukumetler bu paralari AB'nin belirttigi yatirimlara degil yol yapimina harcamislar. Ihaleler hukumete yakin cevrelere verildiginden yolsuzluklar sayesinde politikacilar ve yakinlari zenginlesmis.
Savunma bakanligi Turk ordusu taarruz ederse ilerlemesine engel olmak icin bir suru parayi Bati Trakya'da bizim sinira paralel cok sayida gereksiz sulama kanali yapimina harcamis.
Halkin gozunu boyamak icin halka da gelir saglanmis.
Ama para, ureten kesime degil hicbir is yapmayan kisilere sosyal yardim adi altinda dağıtılmış.
Bu parayla gecinebilen cok sayida insan calismayi birakmis.
Fakat bir sure sonra hicbir sey uretmeden devletin verdigi parayi harcayan insan sayisi cok fazla arttiginda AB fonlari bu harcamalari karsilayamayinca disaridan borclanma yoluna gidilmis.
Borclar odenemeyecek duruma gelince de ulke iflas etmis.
Ulkede bir suru yol varmis ama enflasyon yuzunden arabasina benzin koyamayan ve lastigini bile degistiremeyen insanlar o yollari kullanamaz hale gelmis.
Turkiye'ye yakin adalarda yasayanlar ve Bati Trakyalilar bu tur ihtiyaclarini ucuza temin etmek icin Turkiye'ye gunubirlik seyahatler yapiyormus.
Bu gunlerde kendi halimize bakiyorum da ayni olaylar ayni sekilde gerceklesmis ve ayni sonuca varilmis gibi gorunuyor.
Bunun bedeli de ayni olur diye dusunuyorum.
Bir gün Ingiltere savunma bakanlığı bazı ulkelerin askeri ataşelerine yemek verdi.
Diger ataselerle verilen adrese gittik.
Tarihi bir binanin duvarlari ve tavani çeşitli işlemelerle süslenmiş yuksek tavanlı cok guzel bir salonuna girdik.
Kimin nerede oturacagina dair her zaman konulan isimlikler masalarda yoktu.
Bir sandalye cekip giriste sag taraftaki buyuk masaya oturdum.
Biraz sonra üç Yunan ataşesi de yanima gelip oturdu.
Hepsi de cok uzgun gorunuyordu.
"Hayrola!Bir sorun mu var?" diye sordugumda Yunanistan'in iflas ettigini ve ulkenin durumunun cok kotu oldugunu soylediler.
Hukumet maaslarinda yuzde 25 kesintiye gitmiş.
Ne yapacagiz diye endiseliydiler.
Ama ayni kesinti başbakan dahil tum devlet gorevlilerinin maasindan yapildigi icin kendi maaslarindan yapilan kesintiye bir itirazlari yoktu.
Sadece acaba gecinebilecek miyiz diye dusunuyorlardi.
Ben sasirmis bir sekilde; "Ya, ben bu durumu pek anlayamadim. Bizde AB'ye girersek zengin olacagimizi anlatanlar hep Yunanistan'in AB'ye girdikten sonra gosterdigi ekonomik gelismeyi ornek veriyordu. Siz nasil battınız?" diye sordum.
"Biz de gelistigimizi saniyorduk ama hepsi bir yalandan ibaretmis." dediler.
Bu sefer de "Ama AB fonlarindan Yunanistan'a para aktariliyormus. Bu da mi yalan?" diye sordum.
"Hayir, o dogru." dediler.
Ama hukumetler bu paralari AB'nin belirttigi yatirimlara degil yol yapimina harcamislar. Ihaleler hukumete yakin cevrelere verildiginden yolsuzluklar sayesinde politikacilar ve yakinlari zenginlesmis.
Savunma bakanligi Turk ordusu taarruz ederse ilerlemesine engel olmak icin bir suru parayi Bati Trakya'da bizim sinira paralel cok sayida gereksiz sulama kanali yapimina harcamis.
Halkin gozunu boyamak icin halka da gelir saglanmis.
Ama para, ureten kesime degil hicbir is yapmayan kisilere sosyal yardim adi altinda dağıtılmış.
Bu parayla gecinebilen cok sayida insan calismayi birakmis.
Fakat bir sure sonra hicbir sey uretmeden devletin verdigi parayi harcayan insan sayisi cok fazla arttiginda AB fonlari bu harcamalari karsilayamayinca disaridan borclanma yoluna gidilmis.
Borclar odenemeyecek duruma gelince de ulke iflas etmis.
Ulkede bir suru yol varmis ama enflasyon yuzunden arabasina benzin koyamayan ve lastigini bile degistiremeyen insanlar o yollari kullanamaz hale gelmis.
Turkiye'ye yakin adalarda yasayanlar ve Bati Trakyalilar bu tur ihtiyaclarini ucuza temin etmek icin Turkiye'ye gunubirlik seyahatler yapiyormus.
Bu gunlerde kendi halimize bakiyorum da ayni olaylar ayni sekilde gerceklesmis ve ayni sonuca varilmis gibi gorunuyor.
Bunun bedeli de ayni olur diye dusunuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder