Demokrasi İlkesinin Bozulması Üzerine:
Her hükumetin bozulması, hemen her zaman temel ilkelerin bozulması ile başlar.
Cumhuriyette artık fazilet diye bir şey kalmaz.
Halk, güvenip kaderini teslim ettiği kimselerin bizzat hırsızlıklarını, bu esnada da kendisini ahlaksızlığa sürüklemek istediklerini görünce umutsuzluğa düşer.
Bu yöneticiler; halk, kendi tutkularını görmesin diye, halkın büyüklüğünden başka bir şeyden söz açmazlar.
Ahlak bozukluğu, hem ahlakı bozanlarda, hem ahlakı zaten bozuk olanlarda artar.
Halk devlet hazinelerini paylaşır.
Para için oy verildiğini görürseniz sakın şaşırmayın.
Halktan fazlasıyla alamadıkları şeyi hiç bir zaman ona vermezler.
Halk; hürriyetinden en çok faydalanıyormuş göründüğü zaman, bilin ki hürriyetini yitirmek üzeredir.
Bir kişinin bütün kusurlarını kişiliklerinde yaşatan küçük küçük bir sürü tiran ortaya çıkar.
Çok geçmeden de hürriyet adına kalan şey katlanılmaz bir hal alır, bir tek tiran sivrilir.
Halk da her şeyini, ahlaksızlığın sağladığı çıkarlara varıncaya kadar her şeyini yitirir.
Demek oluyor ki, demokrasinin kaçınacağı iki aşırı şey vardır:
Biri; kendisini saltanat hükumetine ya da bir kişinin yönetimine götürecek eşitsizlik anlayışı.
Öteki de; kendisini bir kişinin istibdat yönetimine sürükleyecek olan aşırı eşitlik zihniyeti.
Gerçi, tarihte Yunan cumhuriyetlerinin ahlakını bozanların hepsi, her zaman birer tiran olamamışlardır. Askerlik mesleğinden çok hitabet sanatına bağlıydılar da ondan.
Üstelik cumhuriyet hükumetlerini devirenlere karşı bütün Yunanlıların kalbinde bir kin vardı.
Bundan ötürü de ihtilal hareketleri, tiranlık şeklini alacak yerde yıkılma ile son bulmuştur..
Şimdiiiii....
Kimse, ''Niye bunları yazdın?'' diye sormasın bana.
Bunlar benim sözlerim değil çünkü.
Montesquıeu'nun; ''Kanunların Ruhu Üzerine'' kitabında söyledikleri.
Okurken dikkatimi çekti.
Bana sanki bir şeylerİ çağrıştırdı.
Belki size de bir şeyler ifade edebilir diye düşündüm.
Buraya yazdım.
Saygılar sunarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder